Klasična primena geodezije odnosi se na rešavanje standardnih pitanja standardnim sredstvima kao što su položajne (2D) i nivelmanske mreže. Karakteristika ovih geodetskih mreža jeste diskretno određivanje koordinata tačaka u vremenu i prostoru. Ukoliko se pri rešavanju ovih standardnih problema pridruže i uticaji oblika Zemlje kroz uvođenje geografskih širina i dužina onda se ovaj model naziva trodimenzionalna geodezija. kada se uz trodimenzionalnu geodeziju uvedu i merenja kontinuiranog polja sile teže ovaj model naziva se intehrisana (operacionalna) geodezija. Merenja svih ovih veličina u dužem vremenskom periodu pokazala bi da promene polja sile teže i shodno tome geografskih širina i dužina pojedinih tačaka ima uticaja na merenja izvršena u ranijim periodima (epohama). na ovaj način dolazi se do modela četvorodimenzionalne geodezije.
Pojedini autori smatraju da veliki inženjerski objekti svojom masom i veličinom imaju određeni uticaj na promenu sile teže u područjima na kojima su sagrađeni. Ako promene koje nastaju u priordi usled ljudskih aktivnosti zahtevaju odgovoran odnos prema tim promenama i posledicama koje one izazivaju (pa makar to bile i promene polja sile teže) onda je minimum odgovornog odnosa da se te promene mere. Na ovaj način stvaraju se uslovi za dodatni doprinos geodezije održivom razvoju (pored savremenog doprinosa ovo bi bio doprinos u budućnosti).
Savremene geodetske merne tehnologije (GPS, totalne stanice, laserski skeneri, gravimetri) kao i prihvatljiva cena merenja ovih veličina čine neopravdanim njihovo izostavljanje iz velikih projekata. Četvorodimenzionalna geodezija u tom smislu omogućava i stvaranje značajnog geodetskog i civilizacijskog nasleđa za buduće generacije.
